Στο παρόν κείμενο θα περιγραφεί συνοπτικά και με εύληπτο τρόπο το τι πρέπει να κάνει ένας ελεύθερος άνθρωπος σε τελείως πρακτικό επίπεδο. Κατ’αρχάς, δε θα υπεισέλθω στο κομμάτι της ιδεολογίας και του συστήματος αξιών κάθε πολίτη, το οποίο το θεωρώ προσωπικό. Όμως, είτε κάποιος είναι θρησκευόμενος είτε άθρησκος, είτε αυτοπροσδιορίζεται ως πατριώτης, εθνικιστής, φιλελεύθερος, δημοκράτης, αμεσοδημοκράτης, αναρχικός (γνήσιος, όχι του Soros ή των μίσανδρων λεσβιών των Εξαρχείων) ή ελευθερόφρων πρέπει να κατανοήσει ότι οι δηλώσεις του Klaus Schwab, του Bill Gates κ.α. ότι ο κόσμος, όπως τον γνωρίζαμε έχει τελειώσει και ότι η εποχή που κάποιοι ακόμα αναπολούν έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, είναι απολύτως αληθείς. Ζούμε μια εποχή τεράστιων αλλαγών, μια έντονα μεταβατική περίοδο και το που ακριβώς θα οδηγηθούμε θα εξαρτηθεί από τις πράξεις μας.
Αναλόγως του πως θα κινηθεί ή αδρανήσει η ανθρωπότητα ενδέχεται να βιώσουμε ένα απάνθρωπο τεχνοφασιστικό καθεστώς, στο οποίο η ζωή δε θα έχει κανένα απολύτως νόημα. Ταυτόχρονα όμως, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι θα πράξουμε με σοφία, ανοίγεται ο δρόμος για ανθρώπινες κοινωνίες με περισσότερη ελευθερία, δημοκρατία και ευμάρεια.
1)Σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητο να αντιληφθούμε ότι έχει επέλθει ήδη μια τεράστια πολιτειακή αλλαγή, αφού το ισχύον Σύνταγμα, όχι μόνο έχει παραβιασθεί, αυτό είχε γίνει άλλωστε ήδη από την εποχή των μνημονίων, αλλά χρησιμοποιήθηκε και ως άλλοθι για τη διάπραξη στυγνών εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας καταρρακώνοντας βάναυσα την ίδια την αξία του ανθρώπου, με τη σύμπραξη και της δικαστικής εξουσίας. Ως αντίδοτο αυτής της ζοφερής πραγματικότητας δεν μπορεί παρά να αντιπαρατεθεί μια ερειδόμενη στους πολίτες πολιτειακή μεταβολή προς την κατεύθυνση της ελευθερίας, της συμμετοχικής δημοκρατίας, της υιοθέτησης αμεσοδημοκρατικών θεσμών και της αποτροπής της αυθαιρεσίας των εχόντων κάποιο αξίωμα και των διαπλεκομένων συμφερόντων. Για να γίνει όμως αυτό, απαιτείται να έλθει ο λαός σε ευθεία αντιπαράθεση με το ολοκληρωτικό καθεστώς που επικρατεί αυτή τη στιγμή και να το ανατρέψει. Αυτό χονδρικά μπορεί να γίνει είτε δρώντας θεσμικά είτε εξωθεσμικά. Θεσμικές δράσεις είναι οι εκλογές και οι νομικές ενέργειες, ενώ εξωθεσμικές είναι η ειρηνική και η βίαιη επανάσταση. Παραμένοντας στο ζήτημα της πολιτειακής μεταβολής και άρα αφήνοντας κατά μέρος, για την ώρα, τις νομικές ενέργειες, ας παρουσιάσουμε επιγραμματικά τις λύσεις που προτείνονται στην ελληνική πραγματικότητα που μας αφορά άμεσα.
α) Τη λύση της θεσμικής δράσης προκρίνουν αρκετά κόμματα και κινήματα, κάποια από αυτά αξιόλογα, των οποίων όμως η λεπτομερής ανάλυση δεν αποτελεί σκοπό αυτού του κειμένου. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι απαραίτητο να γίνει κατανοητή η αναγκαιότητα συμμετοχής όλων των πολιτών στις εκλογές ανεξαρτήτως του αν θα πραγματοποιηθεί νοθεία, του αν τα κόμματα που ενδεχομένως εισέλθουν στο κοινοβούλιο προδώσουν τους υποστηρικτές τους κτλ. Η θεσμική αυτή δράση δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί ανεξαρτήτως έκβασης, πόσω μάλλον που η υιοθέτηση της αντίθετης άποψης, της μη συμμετοχής, δεν μπορεί να προκαλέσει κανένα θετικό αποτέλεσμα, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά. Είναι προφανές ότι οι διοικούντες δεν έχουν τίποτα να χάσουν από τη μη συμμετοχή ακέραιων ηθικά πολιτών στις εκλογές, παρά τους ισχυρισμούς διαφόρων, πολλές φορές καλοπροαίρετων, βαυκαλιζομένων συμπολιτών μας. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να επιλεγούν κόμματα που προασπίζουν την ελευθερία των πολιτών και της Πατρίδας και τα οποία έχουν σκοπό να έλθουν σε μετωπική σύγκρουση με το σύστημα.
β) Η αναγκαιότητα εξωθεσμικής δράσης και συγκεκριμένα η ειρηνική επανάσταση προτείνεται από το κίνημα της Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης, η οποία σε σχέση με άλλες αντίστοιχες προσπάθειες έχει το πλεονέκτημα ότι έχει διαμορφώσει ήδη ένα σύνταγμα βασιζόμενη στο ελβετικό μοντέλο ενσωματώνοντας με επιτυχία στοιχεία από άλλες έννομες τάξεις. Σχετικά με την πρόταση της Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης διαβάστε εδώ.
2) Είναι γενικά αποδεκτό ότι ειδικά σε περίοδο κατοχής η αποτελεσματικότητα των νομικών ενεργειών έχει συγκεκριμένα όρια. Είναι δυνατό να επιτευχθούν κάποιες μικρές ή μεγάλες νίκες αλλά ιστορικά κανένα ολοκληρωτικό καθεστώς δεν κατέρρευσε από την άσκηση αγωγών και την υποβολή μηνύσεων. Εντούτοις, υποστηρίζω όλες τις νομικές ενέργειες, οι οποίες, εκτός των άλλων, καθυστερούν το Σύστημα και αποτελούν μια κάποια τροχοπέδη στην αυθαιρεσία του. Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν γίνονται μαζικά, τότε έχουν και συμβολική σημασία δηλώνοντας την αντίθεση του λαού στον ολοκληρωτισμό. Σοβαρή εργασία προς αυτή την κατεύθυνση έχει κάνει ο δικηγόρος Αντωνιάδης, κάποια κόμματα και κινήματα, καθώς και ενεργοί πολίτες. Θεωρώ ότι πρέπει να στηριχτούν. Όσον αφορά στον πρώτο, του αξίζει πραγματικά ιδιαίτερη μνεία και στήριξη, καθώς έχει καταδείξει ειδεχθή εγκλήματα που φέρεται να διεπράχθησαν από το ολοκληρωτικό καθεστώς. Σχετικά με τις αποκαλύψεις του αλλά και τη δυνατότητα στήριξής του διαβάστε εδώ.
3) Η δημιουργία παράλληλης οικονομίας είναι επίσης θεμελιώδους σημασίας. Απαιτείται τόσο η ενίσχυση επιχειρηματιών, καταστημάτων και ελεύθερων επαγγελματιών που αντιστέκονται στον ολοκληρωτισμό, καθώς και η προτίμηση για εργαζόμενους των διωκόμενων λόγω των φρονημάτων τους, όσο και υιοθέτηση άλλων τρόπων συναλλαγής, όπως η ανταλλακτική οικονομία ή τα πολύτιμα μέταλλα, στις περιπτώσεις που αυτό είναι βέβαια εφικτό ή τα αποκεντρωμένα κρυπτονομίσματα, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι υπάρχει ρεύμα και πρόσβαση στο διαδίκτυο, τα οποία παρεμπιπτόντως δεν πρέπει να συγχέονται με τα ψηφιακά νομίσματα των κεντρικών τραπεζών (CBDCs) ή τα κεντρικά ελεγχόμενα κρυπτονομίσματα, με τα οποία οι επικυρίαρχοι του πλανήτη σκοπεύουν να αλυσοδέσουν τους ανθρώπους. Υπάρχουν πραγματικά πολλές δυνατότητες σε αυτό τον τομέα, οι οποίες δεν μπορούν να καλυφθούν εδώ. Αν πάντως κάποιος ενδιαφέρεται γι αυτό το κομμάτι, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου σε ένα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που διαθέτω.
4) Η δημιουργία ομάδων αλληλεγγύης τόσο σε ομαλές συνθήκες όσο και σε περίπτωση ανάγκης, τα μέλη των οποίων είναι καλύτερα να γειτνιάζουν, είναι εξαιρετικά σημαντική και έχει πολλαπλά οφέλη. Ταυτόχρονα όμως είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, όπως έχει αποδειχθεί στην πράξη. Αν πάντως κάποιος ενδιαφέρεται γι αυτό το κομμάτι, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου σε ένα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που διαθέτω.
5) Η δημιουργία δικτύων εναλλακτικής πληροφόρησης και παροχής παιδείας αποτελεί μια άλλη προϋπόθεση αντιμετώπισης του ολοκληρωτισμού. Μπορεί να λαμβάνει τόσο διαδικτυακή μορφή όσο και άλλες μορφές π.χ. διανομή έντυπου υλικού.
6)Εξίσου σημαντικό και συναφές με το προηγούμενο είναι η σταδιακή εγκατάλειψη του facebook, του twitter, του ίnstagram και του youtube και η στροφή σε εναλλακτικές πλατφόρμες.
7) Είναι θετικό να υποστηριχθούν δράσεις κοινωνικών ομάδων, όπως οι υγειονομικοί, οι οποίοι έχουν τεθεί σε αναστολή από την παράνομη δράση του κατοχικού καθεστώτος έχοντας πάντως υπόψη ότι τέτοιου είδους δράσεις έχουν συγκεκριμένα όρια. Αν και πρέπει να αναγνωριστεί το γεγονός ότι σε σχέση με άλλες κοινωνικές ομάδες που έχουν πληγεί από τη λαίλαπα του ολοκληρωτισμού, όπως οι απολυμένοι διαφόρων κλάδων λόγω μη υποταγής τους σε αντισυνταγματικές διατάξεις, οι περιθωριοποιημένοι για τον ίδιο λόγο ελεύθεροι επαγγελματίες, οι εργαζόμενοι στην εστίαση, οι άνεργοι κ.τ.λ., η συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα έχει τηρήσει τη μαχητικότερη στάση, εντούτοις είναι προφανές ότι από μόνη της αδυνατεί να προσφέρει ριζικές λύσεις στα ζητήματα που σήμερα τίθενται επιτακτικότερα από κάθε άλλη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας. Σε κάθε περίπτωση όμως η υποστήριξη σε κοινωνικές ομάδες που αντιστέκονται, πρωτίστως στους διωκόμενους υγειονομικούς, αποτελεί ενίσχυση της γραμμής άμυνας ολόκληρης της κοινωνίας και κατ’ επέκταση της ανθρωπότητας απέναντι σε ό,τι πιο παράλογο και αφύσικο έχει αποπειραθεί να επιβληθεί στον πλανήτη μας και κατά συνέπεια κρίνεται ως καίριας σημασίας και επιβεβλημένη.
8) Αυτονόητη θεωρείται η ανυπακοή των ελεύθερων ανθρώπων σε όλα τα αντισυνταγματικά, αντίθετα με τις διεθνείς συνθήκες και παραβιάζοντα βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα μέτρα του ολοκληρωτικού καθεστώτος, το οποίο φαίνεται να ευχαριστιέται να εμπαίζει τους αφελείς υπηκόους του επιβάλλοντας με γελοίες δικαιολογίες και προφανή ψεύδη εντελώς παράλογες πειθαρχήσεις, οι οποίες είναι δυνατό να δικαιολογηθούν μόνο στους ασθενείς εγκεφάλους λοβοτομημένων όντων. Η ανυπακοή αυτή, η οποία μπορεί να λάβει χώρα τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, αποτελεί καθήκον κάθε ελευθερόφρονος ανθρώπου.
9)Είναι βεβαίως αντιληπτό ότι, ενώ είναι απολύτως προφανής η αναγκαιότητα δράσης με συγκεκριμένους τρόπους, είναι ευκολότερο για κάποιους να αναμένουν την άφιξη ενός λοχία, ενός Παπαδόπουλου, των φωτεινών δυνάμεων, των αγγέλων με τις ρομφαίες, την αύξηση των φωτονίων, την πέμπτη διάσταση, τους Q και να γενικεύουν ανοήτως καταλήγοντας σε τελείως παράλογα συμπεράσματα, ενώ η μόνη τους πράξη είναι η κατανάλωση σουβλακίων και προϊόντων καπνού στον καναπέ της οικίας τους. Απαιτείται η απομόνωση αυτών των γραφικών μεν αλλά δυστυχώς εξαιρετικά επικίνδυνων περιπτώσεων.
Εν κατακλείδι, απαιτείται να τονιστεί ότι αν και το όραμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων είναι εντελώς παράλογο, αφύσικο και αποκομμένο από οτιδήποτε αξίζει στη ζωή προκαλώντας άλλωστε γι αυτό το λόγο τεράστιες αντιδράσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι σε καμιά περίπτωση δεδομένο και εξαρτάται από τη δράση των ανθρώπων, στους οποίους έχει δοθεί το εκστατικό δώρο της ελεύθερης βούλησης, το τόσο μισητό από τους ανώμαλους θεωρητικούς του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και του μετανθρωπισμού. Ήρθε η ώρα της κατάρρευσης των ψευδαισθήσεων, του παραμερισμού της παράνοιας σε πολλαπλά επίπεδα και της δράσης αγαπητοί μου συνάνθρωποι. Είναι προτιμότερο να πεθάνουμε ελεύθεροι παρά να ζήσουμε σαν δούλοι.
