Η έκδηλη παρακμή της κοινωνίας μας, για την οποία ευθύνονται οι ίδιοι οι πολίτες είτε εξαιτίας της συνενοχής τους είτε εξαιτίας της ανοχής τους σε εγκληματικές πολιτικές, έχει επιπτώσεις και στη διάθεση των τελευταίων για συμμετοχή στην πολιτική ζωή της χώρας μας. Πράγματι, ένα μεγάλο μέρος των πολιτών σκοπεύει να μη συμμετάσχει στην εκλογική διαδικασία για διάφορους λόγους, βάσιμους ή φανταστικούς. Είναι χρήσιμο λοιπόν να εξεταστεί ποιες θα είναι οι νομικές συνέπειες της μη συμμετοχής στις επικείμενες εκλογές.
Κατ’ αρχάς, αξίζει να αναφερθεί ότι η παρ. 5 του αρ. 51 του Συντάγματος ναι μεν ορίζει ότι “η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική”, πλην όμως δεν προβλέπει κυρώσεις για τη μη συμμόρφωση προς την υποχρέωση αυτή. Στη συνέχεια θα πρέπει να εξεταστεί ποιο είναι το εκλογικό σύστημα που θα εφαρμοστεί κατά τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, αφού άλλωστε είναι σαφές ότι δεν θα αρκέσει μία, προκειμένου να σχηματιστεί βιώσιμη κυβέρνηση. Το άρθρο 54 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζει ότι “ Το εκλογικό σύστημα και οι εκλογικές περιφέρειες ορίζονται με νόμο που ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός και αν προβλέπεται η ισχύς του άμεσα από τις επόμενες εκλογές με ρητή διάταξη που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών.” Η παράγραφος αυτή αντικατέστησε την προηγούμενη κατά την Αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001, ώστε να μην έχει τη δυνατότητα η εκάστοτε πλειοψηφία να τροποποιεί το εκλογικό σύστημα, σύμφωνα με τα συμφέροντά της.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση στις 21-5-2023 θα εφαρμοστεί ο ν. 4406/2016, ο οποίος είχε ψηφισθεί επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ωστόσο να είχε επιτευχθεί η πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών. Ο νόμος αυτός, οποίος απονέμει δικαίωμα ψήφου στους Έλληνες και στις Ελληνίδες που συμπλήρωσαν το δέκατο έβδομο έτος της ηλικίας τους (άρθρο 1), καθιερώνει την αναλογική εκπροσώπηση των κομμάτων (άρθρο 2) παρέχοντας τη δυνατότητα γνησιότερης έκφρασης της λαϊκής βούλησης. Σημειώνεται πάντως ότι το πλαφόν 3% για την είσοδο κομμάτων και μεμονωμένων υποψηφίων στη Βουλή διατηρείται.
Επειδή είναι βέβαιο ότι δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία ενός κόμματος στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, αν εξαιρέσουμε την πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης από περισσότερα κόμματα, ένα ενδεχόμενο που για την ώρα δεν φαίνεται ιδιαίτερα πιθανό, εκτός αν δοθεί σχετική εντολή στους ντόπιους εντολοδόχους από ξένα κέντρα εξουσίας, θα οδηγηθούμε σε νέα εκλογική διαδικασία, όπου θα εφαρμοστεί ο ν.4654/2020, οποίος ψηφίστηκε επί κυβέρνησης ΝΔ, χωρίς ωστόσο να είχε επιτευχθεί και πάλι η πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών. Είναι συνεπώς ο νόμος αυτός εφαρμοστέος στις μεθεπόμενες εκλογές από την ψήφισή του, δηλαδή στις εκλογές που θα ακολουθήσουν τις εκλογές στις 21-5-2023. Σύμφωνα με το ν.4654/2020, το εκλογικό σύστημα που θα εφαρμοστεί στις μεθεπόμενες εκλογές είναι αυτό της λεγόμενης ενισχυμένης αναλογικής.
Είναι απαραίτητο να τονιστεί ότι από καμιά διάταξη του Συντάγματος και των ανωτέρω νόμων δεν απαιτείται κάποιο ελάχιστο όριο συμμετοχής στις εκλογές, προκειμένου να είναι αυτές έγκυρες. Αντιθέτως η μη συμμετοχή στις εκλογές επηρεάζει ευθέως το εκλογικό μέτρο, το οποίο υπολογίζεται, αν διαιρέσουμε των αριθμό των ψηφισάντων εγκύρως σε μία περιφέρεια διά του αριθμού των εδρών της περιφέρειας αυτής. Στη συνέχεια οι έδρες που παίρνει το κάθε κόμμα υπολογίζονται, αν διαιρέσουμε τις ψήφους που πήρε το κάθε κόμμα με το εκλογικό μέτρο. Έτσι λοιπόν αν πχ μια περιφέρεια έχει 10 έδρες και ψηφίσουν εγκύρως 1000 πολίτες τότε το εκλογικό μέτρο ισούται με 100. Αν ένα κόμμα πχ η ΝΔ λάβει 200 ψήφους, τότε έχουμε 200:100= 2 έδρες. Αν όμως στην ίδια περιφέρεια ψηφίσουν εγκύρως 500 πολίτες και η ΝΔ λάβει πάλι τον ίδιο αριθμό ψήφων, τότε το εκλογικό μέτρο ισούται με 50 και συνεπώς έχουμε 200: 50 = 4 έδρες, δηλαδή με τις ίδιες ακριβώς ψήφους καταλαμβάνει διπλάσιο αριθμό εδρών.
Τι γίνεται όμως με τα λευκά ψηφοδέλτια; Μήπως το λευκό αποτελεί τη λύση για την τιμωρία του πολιτικού συστήματος, όπως βαυκαλίζονται διάφοροι δημοσιολογούντες; Το λευκό κατοχυρώνεται πράγματι συνταγματικά στο άρθρο 52 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι “η ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργών της Πολιτείας…”. Αποτελεί λοιπόν το λευκό εκδήλωση της λαϊκής θέλησης,πλην όμως δεν υπολογίζεται για την εύρεση του εκλογικού μέτρου, διότι πολύ σωστά θεωρείται ατελής βούληση των ψηφοφόρων, αφού δεν πάει σε κάποιο κόμμα. Συνεπώς, ούτε το λευκό μπορεί να αποτελέσει πλήγμα στο κατεστημένο από νομική σκοπιά. Αντιθέτως, τα λευκά, όπως ακριβώς και τα άκυρα ευνοούν τα μεγάλα κόμματα που διαθέτουν κομματικούς στρατούς.
Σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητο να γίνει κατανοητή η αναγκαιότητα συμμετοχής όλων των πολιτών στις εκλογές ανεξαρτήτως του αν θα πραγματοποιηθεί νοθεία, του αν τα κόμματα που ενδεχομένως εισέλθουν στο κοινοβούλιο προδώσουν τους υποστηρικτές τους κτλ. Η θεσμική αυτή δράση δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί ανεξαρτήτως έκβασης, πόσω μάλλον που η υιοθέτηση της αντίθετης άποψης, της μη συμμετοχής, δεν μπορεί να προκαλέσει κανένα θετικό αποτέλεσμα, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά. Είναι προφανές ότι οι διοικούντες δεν έχουν τίποτα να χάσουν από τη μη συμμετοχή ακέραιων ηθικά πολιτών στις εκλογές, παρά τους ισχυρισμούς διαφόρων, πολλές φορές καλοπροαίρετων, βαυκαλιζομένων συμπολιτών μας. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να επιλεγούν κόμματα που προασπίζουν την ελευθερία των πολιτών και της Πατρίδας και τα οποία έχουν σκοπό να έλθουν σε μετωπική σύγκρουση με το σύστημα.
Είναι πραγματικά παράδοξο άνθρωποι που υποστηρίζουν και θαυμάζουν τον Τραμπ και τον Όρμπαν, για τους οποίους προσωπικά έχω αρκετές ενστάσεις λόγω της στάσης που κράτησαν στο θέμα των γενετικών σκευασμάτων, οι οποίοι ανεδείχθησαν μέσω εκλογικών διαδικασιών, να μην επιθυμούν να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία της χώρας τους. Να σημειωθεί ότι το πρίσμα, υπό το οποίο υποστηρίζω τα ανωτέρω δεν είναι αυτό της αναμονής ενός σωτήρα, ο οποίος θα επιλύσει ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα, αλλά αυτό της μη εγκατάλειψης της συγκεκριμένης δράσης, η οποία δεν ορίζεται ως μοναδική αλλά νοείται ως μία ανάμεσα σε περισσότερες. Βλ. πιο αναλυτικά εδώ.
Τέλος, θεωρώ ότι είναι δίκαιο να διαχωρίσω τους υποστηρικτές άλλων τρόπων επίλυσης του πολιτειακού προβλήματος, όπως τους θιασώτες της ειρηνικής επανάστασης και της υιοθέτησης νέου συντάγματος, οι οποίοι είναι πολλές φορές σοβαροί, από τους γελοίους φωτεινοδυναμίτες και λοιπούς περίεργους πραγματικούς συνωμοσιολόγους, οι οποίοι δεν θα πάνε να ψηφίσουν, διότι “το παιχνίδι παίζεται αλλού”. Πού αλλού; Μα στην όγδοη διάσταση της τρέλας προφανώς! Χωρίς να απορρίπτω το μεταφυσικό μου φαίνεται τραγελαφικό άνθρωποι που εμφανώς δεν είναι ιδιαίτερα σοφοί και μάλλον έχουν ποικίλα προβλήματα ( και αυτή η έκφραση είναι ιδιαιτέρως ήπια) να ισχυρίζονται ότι κατέχουν τα μυστήρια του σύμπαντος και ακόμα χειρότερα να έχουν την αποδοχή εκατοντάδων, ίσως και χιλιάδων, αφελών συμπολιτών μας.
